Hoewel ze SuperNova pas om de twee jaar wilden laten plaatsvinden, was de toon vorig jaar gezet en besloten Leen en oprichter Jürgen Ingels om meteen op dat elan verder te gaan. Hun paden kruisten elkaar eerst via startups.be en scale-ups.eu, waar Leen eveneens General Manager is, van waaruit ze ondernemersdromen helpen waarmaken. “De Belgische ondernemer is te bescheiden. Al geloof ik dat onze zwakte onze sterkte is. Het is omdat we die bescheidenheid hebben, dat we succes neerzetten.”
Ik lees dat we succes boeken, dus het gaat goed met de start-ups en scale-ups?
“We hebben relatief veel start-ups in België, maar te weinig degelijke scale-ups. Wat ik inderdaad wel opmerk is dat wij echt fantastische dingen doen, ook in het buitenland trouwens. Jammer genoeg zijn die verhalen weinig gekend bij ons; we moeten er dus echt voor zorgen dat onze ondernemers ook hier kunnen thriven.”
Dus er moet verandering komen vanuit het beleid?
“We gaan dat samen moeten waarmaken, al gaat dat zeker een stuk beleid zijn. Momenteel zitten er in het regeerakkoord een aantal zaken die minder gunstig zijn voor ondernemers. Zij zullen zwaarder belast worden, terwijl ze eigenlijk gestimuleerd zouden moeten worden om kapitaal opnieuw in de markt te pompen. Ik voel wel dat er steeds meer dialoog ontstaat tussen de politiek en ondernemerswereld, wat een positieve evolutie is, maar ik denk dat we vanuit politieke hoek meer moeten durven ondersteunen en ondernemerszin aanwakkeren. Ook op Europees niveau moeten we dringend stappen zetten om een stuk marktdominantie te behouden, en zullen we moeten samenwerken over de grenzen heen. De bereidwilligheid is er, nu de structuur nog.”
En wat kunnen bedrijven doen?
“Hun veranderkracht en -vermogen versterken, die uiteindelijk innovatie mogelijk maakt. Innoveren is niet gewoon iets beter of efficiënter doen dan gisteren, wat vaak in grote bedrijven nog de vertaalslag is van innovatie. Voor mij is innovatie echt radicaal durven veranderen en disruptief zijn, nog te veel zijn we bezig incrementele veranderingen te brengen die geen innovatie zijn. Het houdt ook in dat er gefaald wordt, dat je dingen probeert die niet meteen renderen of opbrengen. En daar hebben veel bedrijven het nog moeilijk mee.”
Moeten we allemaal dan even disruptief zijn?
“Nee, we moeten ook fier zijn op wat goed draait en werkt in ons land; onze grote industrieën moeten we omarmen. Maar meegaan met nieuwe ontwikkelingen moeten we allemaal, je moet gewoon de juiste balans vinden tussen risico nemen en dat toch ergens berekend doen.”
En ondernemers denken daar hetzelfde over?
“Die bezitten toch een soort gen dat een normale sterveling niet heeft, een ongelooflijke drang om telkens de lat hoger te leggen dan wat haalbaar lijkt. Zij denken sequentieel, leggen sneller verbanden en zien al snel hoe een proces zal verlopen. Pur sang ondernemers hebben ook minder het gevoel van falen, of ervaren iets niet als falen. Het is een kunst om dat niet te laten wegen, en om alles als een leerschool te beschouwen.”
“Nog te veel zijn we bezig incrementele veranderingen te brengen die geen innovatie inhouden”
Wat is voor jou de sleutel tot duurzame, stabiele groei binnen eender welk bedrijf?
“Dit is misschien een atypisch antwoord, maar we gaan op een andere manier moeten zorgen voor de mensen die in onze bedrijven werken. Een ander soort psychologisch contract met hen afsluiten, dat niet meer werkt volgens het principe ‘loon voor geleverde arbeid en loyaliteit’. We gaan – en dat zal niet overnight gebeuren – naar een economie waarin bedrijven kleiner zullen worden en er andere jobs komen. Ik geloof daarom dat we meer intrapreneurs moeten creëren, een nog vaak onderschatte rol, die meer bezig zijn met hoe ze de samenleving en economie dienen en de purpose uitdragen, in plaats van puur taakgerichte jobs uit te voeren.”
En waar staat leiderschap in dit alles?
“Dat zal nog meer in belang toenemen, in de zin van visie en richting geven waar je naartoe wil. De kracht van echt disruptieve bedrijven is altijd geweest dat ze zeer inspirerende leiders aan het hoofd hadden. Mensen die een visie omarmen, nog rijker maken en mensen hierin meekrijgen. Daarvoor heb je opnieuw die daadkracht nodig, goede managers die mee in de loopgraven gestaan hebben en die niet enkel praatjes verkopen, maar ook de walk the talk doen.”
Als je nog een advies mocht geven aan ondernemers, welk zou dat zijn?
“Mogen er dat ook twee zijn? (lacht) Ten eerste zou ik zeggen: netwerken en delen met mede-ondernemers. Er is zeer veel bereidwilligheid, dus durf vragen te stellen en je te omringen met mensen die je al voorgingen, of zelfs een compleet andere visie hebben. Investeer tijd en energie om je netwerk uit te bouwen, want dit is alles.”
Dus er is niet zoiets als concurrentie?
“Natuurlijk wel, maar je moet je kwetsbaar durven opstellen en ervan uitgaan dat de meeste mensen goede intenties hebben. Het zijn slechts enkelingen die je bewust de pas afsnijden, en dan moet je ook je rug durven tonen en verder gaan. De mindset van it’s give and take, so pay it forward gaat je het verst brengen, en dat zonder de verwachting te hebben dat het ook moet terugkomen. Het helpt altijd om iemand anders het licht in de ogen te gunnen.”
En dat tweede advies?
“Dat is meer een oproep aan vrouwelijke ondernemers: sta op, want er zijn te weinig vrouwen die ondernemen. Ik zie het zelfs breder, we hebben veel meer diversiteit tout court nodig in ondernemerschap en leiderschap. Dat is een werkpunt voor bedrijven, maar voel je zelf dat je in een soort van minority position zit, neem dan de verantwoordelijkheid om zelf ook stappen te zetten. Be the change en durf springen, je ziet wel waar je uitkomt. Verandering zit in de eerste plaats bij jezelf.”
fact
Als je eender wie mocht kiezen, welke drie gasten zou je uitnodigen aan de dinertafel?
“Vanuit een zeer persoonlijk standpunt: mijn jongste broer die ik 2 jaar geleden verloor. Maar als ik kijk naar ondernemerschap kies ik Sam Altman, de man die met OpenAI de wereld in een versnelling stak; Diane Von Furstenberg, een Belgische modeontwerpster die blijkbaar een moederfiguur is voor Sam; en Michelle Obama, een presidentsvrouw die niet in de schaduw ging staan maar haar eigen verhaal geschreven heeft.”