Ze werd bekend als weervrouw, maar Jacotte Brokken is veel meer dan dat. Presentatrice, podcastmaker, radiohost, wetenschapscommunicator: haar agenda zit boordevol. Haar rode draad om alles te blijven combineren? “Stel jezelf voldoende de vraag: does it spark joy?”
Als we Jacotte mogen geloven, was het altijd een droom om in de media te werken. En toch ging ze chemie studeren, want een job in die sector bood vast zekerheid. Gaandeweg ontdekte ze dat het onderzoeken haar minder ligt, des te meer het praten en lesgeven over wetenschap. “Ik heb dus voor zekerheid gekozen, maar vond al snel een manier om toch meer voor mijn passies te gaan.”
Je hebt dus bewuste keuzes gemaakt in je professionele carrière?
“Eigenlijk wel. De keuze voor mij was vooral ‘wat wil ik niet?’. En na zo’n drie jaar de klassieke 9-to-5 kwam het besef, dit is niets voor mij. De voorspelbaarheid die voor velen werkt, gaf mij niet genoeg uitdaging. Toen ik dan na een periode als freelancer bij VRT twee dagen per week aan de slag kon als weervrouw, opende dit veel deuren. Eerst vulde ik de overige dagen nog in met lesgeven, maar er kwamen zo veel verschillende opdrachten voor radio en tv, dat ik opnieuw keuzes moest maken. Ik ging voor de afwisseling, en het feit dat geen enkele week er hetzelfde uitziet.”
En daar heb je nog geen spijt van?
“Absoluut niet. Al heeft alles ook wel een keerzijde. Zo moet ik heel aandachtig zijn dat niet elke week uit 7 werkdagen bestaat. Dat is voortdurend zoeken naar balans, want ik ben iemand die vaak in mijn enthousiasme op alles ja zegt.”
Hoe doe je dat?
“Heel veel is intuïtie. In het begin was ik zo blij dat ik al die opdrachten mocht doen, dat ik op alles ja zei. Ondertussen kan ik wel al beter aanvoelen of ik er echt blij van word. Maar ook of ik het echt helemaal voor me zie, of ik me er echt voor wil smijten. En dan moet het natuurlijk ingepland worden, waarbij ik ook blokken vrije tijd neem. Af en toe verdwijnt er al eens een blok, maar ik wil op zijn minst één dag per week niets aan het doen zijn.”
En als dat niet lukt… kortsluiting?
“Gelukkig niet. Ik heb de geweldige chance dat ik geen piekeraar ben, en gewoon graag werk. Ik kan me ook heel snel voorbereiden op iets, last-minute werken en snel schakelen van het ene project naar het andere. Om dit te kunnen volhouden is slaap voor mij het allerbelangrijkste. Ik ben iemand die om 21u00 in haar bed kan kruipen, maar dan ook wel om 7u00 fris en monter klaar is voor een nieuwe dag. Dus als ik het moet samenvatten, is de combinatie van voldoende slaap en af en toe wat downtime het belangrijkste om die balans te behouden.”
“Ook dat is een vorm van optimisme. Dat je weet, vandaag gaat wel weer over en morgen is een nieuwe dag.”
Wat betekent downtime voor jou?
“Zeker niet sporten, dat is ook een taakje. (lacht) Nee, downtime is echt een hele dag niets doen en in mijn pyjama blijven zitten. I love it! Ik noem het mijn ‘potato days’ omdat ik dan als een zak patatten in mijn zetel hang en series binge. Ik heb dat af en toe gewoon nodig.”
Even lekker alleen zijn…
“Oh maar mijn man mag gerust mee een potato day houden hoor, dat kan perfect samen of apart. Ik denk zelfs dat hij die term bij ons thuis geïntroduceerd heeft.”
Nu we het over je man hebben, hoe belangrijk zijn familie en vrienden voor jou?
“Enorm. Het zijn ook de mensen waarmee ik belangrijke zaken of keuzes aftoets als ik daar nood aan heb. Zij zullen eerlijk aangeven als ze vinden dat iets niet bij me past, of me toejuichen en vertellen dat ik helemaal als mezelf overkom op tv. Het grootste compliment dat je kan krijgen.”
En de – ongetwijfeld – vele blikken die je krijgt op straat nemen jullie erbij?
“Het hoort bij het bekend zijn, al heb ik het toch wel onderschat. Vooraf hadden ze me hiervoor gewaarschuwd, maar eigenlijk heb je geen idee wat het echt inhoudt. Zelf kreeg ik daardoor ook een andere kijk op het idoliseren van mensen. Dan denk ik, stop er toch gewoon mee, dat zijn toch ook maar gewoon mensen.”
Dus je hebt je levensstijl wel wat aangepast sinds je bekend bent?
“In bepaalde mate wel. Zo is mijn Instagram ondertussen eigenlijk meer mijn LinkedIn geworden, en post ik vooral nog werk gerelateerde zaken. Vroeger deelde ik daar wel meer persoonlijke dingen op, zoals foto’s met mijn man en vrienden, maar je sociale media is nu eenmaal niet meer van jezelf. Ik zou nog wel privé foto’s willen delen, maar dan wel op een gecureerd platform dat niet door elke krant opgepikt wordt. Omdat dit iets te vaak gebeurde, heb ik mijn man – net zoals je een break-up hebt – volledig geschrapt van mijn profiel. Hij wil nu eenmaal niet elke week met zijn gezicht in de boekjes staan, en dat respecteer ik enorm.”
Die impact is er dus wel.
“Ja, en die is minstens even groot voor hem als voor mij. Als we buitenkomen word ik inderdaad wel eens aangesproken, en dat kan wel eens te veel zijn. Al zijn het altijd enorm fijne interacties, dat wil ik wel benadrukken. Ik speel gelukkig geen slechterik in Thuis die met een ander soort reacties te maken krijgt.” (lacht)
En vragen om je even gerust te laten…
“Oh nee, dat zou ik nooit doen! Ik bereid mezelf er gewoon op voor: kom ik buiten, dan kan ik aangesproken worden. Heb ik daar eens geen zin in? Dan zal ik al sneller beslissen om gewoon thuis te blijven of mijn plannen te wijzigen.”
Je leeft dus best een bewust leven?
“Ja, maar in meerdere opzichten dan enkel het buitengaan. Ik probeer ook bewuste, duurzame keuzes te maken op vlak van kleding, reizen, voeding… Mensen denken vaak dat als ze duurzaam willen zijn, ze heel wat dingen niet mogen. Of net heel veel dingen moeten. Maar duurzaamheid gaat bij mij gewoon over bewustzijn. Ik eet bijvoorbeeld niet vaak rood vlees, maar als ik dan eens een steak eet, dan wel op restaurant. Dan weet ik dat het goed gebakken is of van een lokale boer komt. Ik gebruik ook vaak havermelk, maar in mijn bechamelsaus voor de lasagne gebruik ik steevast koemelk. Dat is bewustzijn.”
“Je sociale media is nu eenmaal niet meer van jezelf.”
En tweedehands kledij shoppen?
“Soms wel, al koop ik af en toe ook wel eens fast fashion. Maar ook hier, bij de aankoop van kledij of technologische snufjes, denk ik eerst: heb ik dit wel nodig? Als het antwoord ja is, dan kijk ik eerst of ik het kan huren, lenen of tweedehands kan kopen. En als ik dan toch overga tot een aankoop, check ik hoe dat op de meest ecologische wijze kan gebeuren. Dat is uiteindelijk enkel en alleen een switch in mindset, om even bewust na te denken bij elke beslissing die je neemt.”
Is dat een levensstijl die je aannam door zo veel met het weer bezig te zijn?
“Deels wel, door zo bewust om te gaan met het weer en het klimaat zie ik wel wat het allemaal teweegbrengt. Zelfs hier in België alleen al. Dus ik vind niet dat we nu allemaal als monniken moeten gaan leven of in de hut aan de rand van het bos, maar als wij er allemaal geen fuck meer om geven, dan gaat er zeker niets gebeuren. Kijk dus gewoon eens van waar je groenten komen, ga bewust om met je geld en hoe je het investeert, controleer waar je kleding gemaakt wordt, of neem eens de trein in plaats van het vliegtuig als je op vakantie gaat.”
Is dat ook jouw favoriete manier van reizen?
“Je voelt het al aankomen: ook daar kies ik bewust en wissel ik af. Ik ben bijvoorbeeld al een aantal keer naar Japan geweest, en natuurlijk nam ik dan het vliegtuig. Maar evengoed ben ik vorig jaar zo’n vijf keer met de trein op vakantie geweest. Dat heeft dan enerzijds te maken met duurzaamheid, want voor kortere verplaatsingen is met de trein reizen perfect mogelijk. Anderzijds vind ik dat ook geweldig omdat je op een heel andere manier reist dan. Je leest een boek, kan eens wat meer rondwandelen, geniet van de uitzichten en ontdekt de gezelligste koffiebarretjes bij het overstappen. Dat is gewoon mijn potato day op verplaatsing.” (lacht)
Je staat heel nuchter en open in het leven, maar is er ook een bepaalde keuze waar je achteraf spijt van had?
“Ik geloof eigenlijk niet echt in spijt hebben. Natuurlijk denk ik wel eens, dat had ik anders kunnen doen. Maar uit elke keuze die ik tot nu toe gemaakt heb, ontstond een nieuwe vertakking in waar ik naartoe ging. Het is leuk om eens te filosoferen of fantaseren over het leven dat je had kunnen leiden, moest je andere keuzes gemaakt hebben. Maar uiteindelijk brengt je keuze je ergens met een reden.”
Het lot…
“Ja, daar geloof ik in. Dat geeft mij ook veel rust. Ik heb dat ook van thuis meegekregen: als er een tegenslag is gaan we voort. Zo het bij de pakken blijven zitten en het zelfmedelijden… Nee, doe dat niet. Alles gebeurt met een reden, en kom je voor een uitdaging te staan, kijk dan hoe je die kan aanpakken.”
Een eeuwige optimist.
“Ik ben zeker een optimist. Van nature, maar ook opnieuw vanuit een keuze. Ook daar trek ik dat bewustzijn door. Heb ik eens een mindere dag, dan zal ik uitzoeken hoe dat kan komen. Is het hormonaal? Is het omdat ik moe ben? Oké, dan kan ik daar nu niets aan veranderen, en dan is er morgen weer een nieuwe dag. Ook dat is een vorm van optimisme. Dat je weet, vandaag gaat wel weer over en morgen is een nieuwe dag.”
Heb je nog een levensmotto dat je graag wil delen?
“Misschien dat we allemaal maar wat aan het doen zijn. Niemand weet het, en iedereen doet maar wat. Ook dat geeft me geweldig veel rust, dat ik besef dat ik het ook niet allemaal weet. Ik ben toch ook helemaal niet opgeleid om weervrouw te zijn, maar ik doe het wel omdat ik de juiste keuzes maakte en iets ondernam. Dat is geruststellend.”
Laten we daar allemaal iets van leren.
Bedankt Jacotte!
Wist-je-dat…
Als je één jaar lang elke dag dezelfde maaltijd zou moeten eten, wat zou je kiezen?
“Een croque-monsieur! Of mag ik cheaten en zeggen: een boterham met vulling die warm gemaakt wordt? Dan kan ik nog kiezen tussen kaas, ham, zalm, tomaat, mozzarella… Ik ben een broodmeisje, en zeker als het getoast is.”