CO2-neutraal tegen 2050: alle hens aan dek

België klimaatneutraal tegen 2050? Dan zijn er nog heel wat hordes te nemen. Energie-intensieve industrieën als de staal- en chemiesector moeten grootschalige investeringen en innovaties doorvoeren om hun CO2-uitstoot (drastisch) te verminderen. De bouwsector, goed voor 40 procent van de uitstoot, moet op zoek naar nieuwe technieken en materialen. En de overheid moet samen met EU-partners blijven investeren in groene technologieën en een doortastend klimaatbeleid. 

 Stad op zon 

“Om net zero te halen moet veel meer gekeken worden naar het decarboniseren van warmte”, vertelt Jonathan Fronhoffs van The Idealists, een studiebureau gespecialiseerd in energie en duurzaamheid. “Iedereen heeft de mond vol van batterijen en PV-pannelen, maar 50 procent van het energieverbruik dient voor warmte. Het goede nieuws is dat de oplossingen hiervoor bestaan. Zoals warmteopslag, dat tien keer goedkoper is dan elektriciteit opslagen in batterijen. Daarnaast heb je zonthermie, in het buitenland werkt het alvast. Zo wordt het Deense stadje Brønderslev, goed voor 12.000 inwoners, van warmte en elektriciteit voorzien met zonwarmte die in combinatie met een biomassa-installatie een warmtekrachtkoppeling aandrijft. Toegegeven, Denen hebben twee voordelen: 64 procent van de woningen is er al aangesloten op een warmtenet, en het land heeft meer plaats voor zonnecentrales aangezien het de helft van de inwoners van België telt.” 

“Eveneens belangrijk om net zero te halen, is de elektrificatie die in gang moet getrokken worden. Daarvoor is wel een tax shift nodig, waarbij elektriciteit niet meer zo benadeeld wordt ten opzichte van gas.”

Demonteerbare gebouwen

Positief is dat de bouwsector de laatste jaren forse inspanningen heeft geleverd. “Er wordt veel meer rekening gehouden met de energetische bouwkosten van materialen”, gaat Jonathan verder. “Ook circulair werken wint aan belang: niet alleen het hergebruik van materialen, maar ook gebouwen zo ontwerpen dat ze bij wijze van spreken na gebruik demonteerbaar zijn en de materialen te hergebruiken zijn, wat veel voordeliger is dan volledig afbreken en van nul heropstarten. Als ik puur kijk naar gebouwen en HVAC, is er dan weer een gigantisch potentieel qua sturing van installaties. Al moeten we niet alleen naar de bouwsector kijken natuurlijk.” 

Stijn Gysemans is co-founder en CEO van ClimateCamp, een B2B-softwareplatform waar leveranciers binnen een waardeketen vlot kunnen samenwerken. “Wij zijn ervan overtuigd dat 80 à 90 procent van de emissies van bedrijven in die waardeketen zit, en dus niet in wat de bedrijven zelf uitstoten”, vertelt hij. “Samenwerken op grote schaal is dus key. Alleen is dat met die shitshow aan data die all over the place zitten niet evident. Vandaar dus ons platform. Want de enige manier om tot net zero te komen, is samenwerking. Als iedereen voor eigen deur blijft vegen, zal het niet lukken.” 

 Lastige rit 

Stijn stelt vast dat het nog een lange, lastige rit wordt om net zero te bereiken en staaft dat met een concreet voorbeeld. “Mouterijen en brouwerijen moeten ook net zero bereiken. Dat houdt in dat ze moeten gaan inzetten op regeneratieve landbouw. Dus moeten zij de boeren niet alleen overtuigen om op een andere manier te gaan telen, maar ook zelf bereid zijn die meerkost te betalen. Alleen zijn mouterijen en brouwerijen daar niet toe bereid, omdat ze dat moeten doorrekenen aan de consument, die net een inflatie heeft meegemaakt. Anders gezegd: de plannen en doelstellingen zijn er, maar wie zal het betalen?”  

Nog een horde zijn de vaak lastige vergunningsprocessen. “Veel bedrijven hebben vandaag de investeringsbereidheid, de marge en het budget om te investeren in hun eigen elektrificatie, zonnepanelen en eventueel windmolens, maar botsen op limieten van de Vlaamse of Belgische overheid om een goedkeuring te krijgen”, aldus Stijn. “Dat proces vlotter trekken, is echt laaghangend fruit. Let’s just get it over with.”  

Stijn Gysemans is co-founder en CEO van ClimateCamp, een B2B-softwareplatform waar leveranciers binnen een waardeketen vlot kunnen samenwerken. “Wij zijn ervan overtuigd dat 80 à 90 procent van de emissies van bedrijven in die waardeketen zit, en dus niet in wat de bedrijven zelf uitstoten”, vertelt hij. “Samenwerken op grote schaal is dus key. Alleen is dat met die shitshow aan data die all over the place zitten niet evident. Vandaar dus ons platform. Want de enige manier om tot net zero te komen, is samenwerking. Als iedereen voor eigen deur blijft vegen, zal het niet lukken.” 

 Lastige rit 

Stijn stelt vast dat het nog een lange, lastige rit wordt om net zero te bereiken en staaft dat met een concreet voorbeeld. “Mouterijen en brouwerijen moeten ook net zero bereiken. Dat houdt in dat ze moeten gaan inzetten op regeneratieve landbouw. Dus moeten zij de boeren niet alleen overtuigen om op een andere manier te gaan telen, maar ook zelf bereid zijn die meerkost te betalen. Alleen zijn mouterijen en brouwerijen daar niet toe bereid, omdat ze dat moeten doorrekenen aan de consument, die net een inflatie heeft meegemaakt. Anders gezegd: de plannen en doelstellingen zijn er, maar wie zal het betalen?” 

Nog een horde zijn de vaak lastige vergunningsprocessen. “Veel bedrijven hebben vandaag de investeringsbereidheid, de marge en het budget om te investeren in hun eigen elektrificatie, zonnepanelen en eventueel windmolens, maar botsen op limieten van de Vlaamse of Belgische overheid om een goedkeuring te krijgen”, aldus Stijn. “Dat proces vlotter trekken, is echt laaghangend fruit. Let’s just get it over with.”